Το κάστρο στο Χλεμούτσι αποτελεί ένα από τα πιο επιβλητικά κάστρα της Πελοποννήσου και βρίσκεται στο χωριό Κάστρο. Χτισμένο στην κορυφή λόφου, δεσπόζει στην πεδιάδα της Ηλείας. Η ονομασία του φαίνεται ότι είναι σλάβικης προέλευσης και παραφθορά της λέξης «Χελμός» ή «Χελωνάτα», όπως είναι το όνομα του λόφου στον οποίο σήμερα στέκει το κάστρο. Εδώ υπήρχε παλαιολιθικός και αργότερα μεσοελλαδικός οικισμός (10.000 π.Χ. και 2.000 π.Χ. αντίστοιχα).

Το κάστρο ιδρύθηκε το 1220-1223 από τον Γοδεφρείδο Α΄ Βιλλεαρδουίνο και αποτέλεσε το ισχυρότερο φρούριο του φράγκικου πριγκηπάτου της Αχαΐας. Μάλιστα για να καλυφθεί το μεγάλο κόστος κατασκευής ο Φράγκος ηγεμόνας ήρθε σε ρήξη με τον λατινικό κλήρο του Πριγκηπάτου. Επί Τουρκοκρατίας εδώ είχαν την έδρα τους ο βοεβόδας και ο καδής. Το 1427 περιήλθε στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, ο οποίος το χρησιμοποίησε ως στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο. Το 1460 το κατέλαβαν οι Τούρκοι και το 1867 οι Ενετοί, που το κράτησαν ως το 1715, όταν ξαναπέρασε στα χέρια των Τούρκων.

Το κάστρο Χλεμούτσι αποτελεί υπόδειγμα φρουριακής αρχιτεκτονικής, με δύο τμήματα. Ο εξωτερικός περίβολος, πεταλόσχημος, περιβάλλει τον εσωτερικό πυρήνα του, ο οποίος βρίσκεται στα νοτιανατολικά, στο ψηλότερο σημείο του λόφου. Το συνολικό μήκος των τειχών είναι περίπου 1 χλμ, κατά μήκος των οποίων διακρίνονται κατάλοιπα κτηρίων, της ίδιας εποχής με το κάστρο (13ος αι.), όπως δεξαμενές και ίχνη δικτύου αγωγών. Στον εσωτερικό περίβολο βρισκόταν η κατοικία του Καστελλάνου, χώροι υποδοχής, μαγειρεία και το κατάλυμα της φρουράς. Οι αίθουσες ήταν διώροφες και στο εσωτερικό τους σώζονται δεξαμενές, τζάκια, αποθηκευτικές αίθουσες κ.α.

Ένα από τα πιο μαγευτικά κομμάτια του Κατακόλου, που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφτείτε, είναι το κάστρο, γνωστό και ως Ποντικόκαστρο λόγω του σχήματός του. Το κάστρο, για την κατασκευή του οποίου χρησιμοποιήθηκαν τμήματα του τείχους της ακρόπολης της Φείας και απομεινάρια αρχαιοελληνικών κτισμάτων, χτίστηκε τη Βυζαντινή περίοδο από τους Βιλλεαρδουίνους και ανοικοδομήθηκε από τους Φράγκους στα μέσα του 13ου αιώνα, οι οποίοι και το ονόμασαν "Μπο Βουάρ" ή "Μπελ Βεντέρε". Σώζεται μόνο μέρος των οχυρώσεων, αφού στο παρελθόν το κάστρο γνώρισε πολλές καταστροφές, ιδιαίτερα την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Βρίσκεται κοντά στην κεντρική πλατεία του Πύργου και καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο.Στα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της, η αγορά ήταν ξύλινη. Το 1889 με πρωτοβουλία του δημάρχου Πέτρου Αυγερινού αποφασίστηκε η διάθεση 200 χιλιάδων δραχμών για την ανέγερση λιθόκτιστης αγοράς στο ίδιο σημείο. Στις 13 Ιανουαρίου 1890 ξεκίνησαν επίσημα οι εργασίες για την κατασκευή της νέας δημοτικής αγοράς. Την μελέτη του έργου επιμελήθηκε ο Γερμανός αρχιτέκτονας Τσίλλερ. Σήμερα η Δημοτική Αγορά, ύστερα από την ανακαίνιση της, λειτουργεί ως αρχαιολογικό μουσείο της πόλης του Πύργου. Έχει παραχωρηθεί από τον δήμο Πύργου στο υπουργείο πολιτισμού.

Νεοκλασικό κτήριο θεάτρου Πύργου. Με τη μνημειακή όψη του και την επιμελημένη και ενδιαφέρουσα μορφολογία του(μαρμαρεπένδυτες παραστάσεις με μαρμάρινα επίκρανα διακοσμημένα με ανθέμια)αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του τελευταίου τετάρτου του περασμένου αιώνα.

Η βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας της Καθολικής στη Γαστούνη ανήκει στο τύπο του δικιόνιου σταυροειδούς εγγεγραμμένου ναού και χρονολογείται στον 12ο αιώνα. Έχει ημιεξαγωνική αψίδα, τρούλο με οκτάπλευρο τύμπανο και νάρθηκα στα δυτικά. Οι τοίχοι, κτισμένοι με πλινθοπερίκλειστο σύστημα και χρήση διπλών πλίνθων στους αρμούς, ζωογονούνται με λιτό κεραμοπλαστικό διάκοσμο, κυρίως οδοντωτές ταινίες και με την ένθεση εφυαλωμένων σκυφίων. Μοναδική φραγκική επίδραση(του 14ου αιώνα) το αξυκόρυφο τόξο της σφραγισμένης σήμερα βόρειας θύρας. Η μεταγενέστερη προσθήκη εξωνάρθηκα και τα νεώτερα μεγάλα θυραία ανοίγματα συνιστούν τις μόνες μείζονες επεμβάσεις στην αρχική του μορφή. Στο εσωτερικό διατηρούνται δύο στρώματα τοιχογραφιών. Το δεύτερο, σύμφωνα με επιγραφή που χρονολογείται το 1702 και έγινε με δαπάνες του επισκόπου Ωλένης Ιωαννικίου. Μία δεύτερη επιγραφή της ίδιας εποχής, που αναφέρει τους κτήτορες του ναού και ως έτος ανεγέρσεως το 1279, αντιγράφει, πιθανόν, την παλαιότερη κτητορική επιγραφή.

Koντά στο Γούμερο βρίσκεται η Ιερά Μονή Ασκητή. Πρόκειται για εγκατελειμένο ασκηταριό, πιθανότατα βυζαντινής προέλευσης, αφιερωμένο στην Κατάθεση της Τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου. Σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου εκεί έζησε ένας Ασκητής τον οποίον κυνήγησαν οι κάτοικοι της περιοχής νομίζοντας πως είναι αγριογούρουνο, καταλήγοντας στον σημερινό χωρο της μονής όπου βρήκαν μία εικόνα της Παναγίας να κρατά ενα βρέφος. Σ' εκείνο το σημείο όπου ενώνονται δυο βουνά, μεσα σε ενα φαράγγι χτίστηκε η μονή, η οποία έχει εγκαταληφθεί απο την μοναστική ζωή τα τελευταία 50 χρόνια.